جوابیه یا نصیحت نامه!؟/لطفا به اصل مطلب بپردازید

پایگاه خبری باور ما؛ حسن جاوید_ در کمتر از یک ماه ۳ یادداشت با عناوین: ۱_ آقای مدیرعامل و معاون عملیاتی؛ دهلران کجای پازل شرکت نفت و گاز غرب کشور قرار دارد!؟/ظاهرا شما با دهلران بیگانه اید!+تصاویر
۲_ معاون عملیات شرکت نفت و گاز غرب کشور شبانه به دهلران می آید و شبانه هم می روند! اینجا نه به مسئولان اعتنایی می کنند، نه به مردم و نه به نمایندگان افکار عمومی!
۳_ آقای چراغی؛ به زیر میز مدیرعامل و معاون عملیات شرکت بهره برداری نفت و گاز غرب کشور بزنید.
در پایگاه خبری تحلیلی باور ما درج شد. اولین یادداشت به نادیده انگاری دهلران توسط مدیرعامل و معاون عملیات شرکت بهره برادری نفت و گاز غرب کشور می پردازد. در دومین یادداشت به این پرداخته ایم که چرا معاون عملیات آن شرکت به دهلران می آیند اما به مسئولان، مردم و رسانه ها بعنوان نمایندگان مردم اعتنایی نمی کنند. در سومین یادداشت وقتی آن مدیران نسبت به نادیده انگاری و عدم دیدار با مسئولان و رسانه ها جانب بی احترامی را در پیش گرفتند و در دیدار نماینده مجلس و معاون وزیر نفت به همراه جمعی از مسئولان ارشد وزارت نفت که برای چاره اندیشی در رابطه تامین خوراک NGL3100 و تعطیلی پتروشیمی دهلران هیچکدام از مدیران آن شرکت، در آن جلسه شرکت نکردند تا بلکه مصائب و مشکلات کارگران پروژه های تحت تصدی آن شرکت را از معاون وزیر و نماینده مردم در مجلس بخواهند ما را بر آن داشت تا صراحتا از نماینده مجلس بخواهیم زیر میز مدیران آن شرکت بزنند.
نقطه اشتراک هر ۳ یادداشتِ پایگاه خبری باور ما این است؛ چرا شهرستان دهلران با کوله باری از کمبودها و مشکلاتِ رنگارنگ دیده نمی شود و اینکه آن شرکت در قبال تولید روزانه بیش از ۱۵۰ هزار بشکه نفت تولیدی این شهرستان چه خدماتی به این مردم ارائه داده است.
تا اینکه متاسفانه روابط عمومی از طرف مدیران آن شرکت در جواب یادداشتِ اخیر این پایگاه جوابیه ای برای درج ارسال کرد که بیشتر شبیه به نصحیت نامه بود تا جوابیه!! البته با نگاهی از بالا به پایین! در فرازهایی از آن نصیحت نامه این‌گونه آمده: شاخصه اصلی خبرنگار؛ انعکاس دقیق و صادقانه اطلاعات به جامعه  و توجه ویژه  نسبت به رعایت انصاف و عدالت در بازنمایی رویدادها و اخبار می‌باشد. در فرازی دیگر از آن جوابیه! آمده: انتظار می رود که اصحاب نظر و رسانه در استان و شهرستان با توجه به شرایط خاص کشور در جهت وفاق بیشتر عمل کنند و بنا به فرمایشات مقام معظم رهبری(مدظله‌العالی) در جهت امیدآفرینی حرکت نمایند.
اکنون پرسشی که از مدیران باید داشت، این است؛ در کجای این ۳ یادداشت انعکاس غیر دقیق و غیر صادقانه اطلاعات به جامعه ارائه داده شده یا در کدام سطر از آن مطالب رعایت انصاف و عدالت نشده است!؟ یا اینکه نوشته اند؛ با توجه به شرایط خاص کشور در جهت وفاق بیشتر عمل کنند و با یک نقل قول از رهبر انقلاب توصیه کرده اند که در جهت امید آفرینی حرکت کنیم. حقیقتا ما منظور و هدفشان از این چند کلمه را متوجه نشدیم؟! اما احتمالا آنها فکر کنند ما وقتی می گوییم دهلران کجای پازل این شرکت قرار دارد یا می گوییم آقای معاون عملیات چرا شبانه می آیید و شبانه می روید و یا چرا با مسئولان، با مردم دیدار نمی کنید در نظر آنها، اینها خلاف وفاق و عدم رعایت عدالت و انصاف است و در جهت خلاف امید آفرینی حرکت می کنیم! و نقد عملکرد مدیران را هم در جهت خلاف وفاق و نقطه مقابل امید آفرینی می دانند و تعریف و تمجید از آنها را وفاق ملی و امید آفرین می دانند! اینکه می گوییم سهم این مردم از مسئولیت های اجتماعی آن شرکت کجا صرف شده است؟ در کدام جاده، در کدام درمانگاه، در کدام ورزشگاه، در کدام مدرسه، در کدام باشگاه ورزشی و یا های بیشمار دیگر و یا اینکه اگر می گوییم چرا مدیر بومی عزل و نیروی غیر بومی با لابی نماینده استان دیگر جایگزین می گردد و یا چرا نیروی کارگر غیر بومی بجای بومی جذب می شود یا اینکه می گوییم چرا معاون عملیات با مسئولان و مردم و رسانه های شهرستان دیدار نمی کنند را همه و همه خلاف وفاق، عدالت، انصاف و نقطه مقابل امید آفرینی می بینند. این‌گونه فکر کردن خود نشانه عدم اعتقاد به چنین واژگانی‌ست که باید در این نوع نگاه ها تغییر ایجاد کرد یا عطای ریاست را به لقایش بخشید.