پایگاه خبری باور ما؛ امیرحسین جاوید_ خواه ناخواه زائران متوجه آسانی و همواری مسیر از اقصی نقاط ایران تا اندیمشک و از آنجا تا دهلران و بعد مهران می باشند. این حقیقت در کنار تبلیغات وسیع،‌ و عدم ظرفیت محور ایلام_مهران و یا بسته شدن گاه و بی گاه گذرگاه های شلمچه و چذابه و تغییر مسیر زائران به سمت دهلران، در کنار تردد معمول، باعث افزایش سرسام آور ترافیک و تردد در مسیر خوزستان_دهلران_مهران‌ شده است. این چرخش و افزایش فشار و استفاده از جاده در حالی صورت گرفته که علیرغم گفتار مسوولین از جمله استاندار ایلام که در گزارش هفته ی دولت خود گفتند ایلام تبدیل به کارگاه بزرگی شده و در تمام مسیرها از جمله راه های دهلران کار جاده سازی در حال انجام است- حتی یک متر به عرض جاده ۸ متری از سه راهی اندیمشک تا مهران افزوده نشده است.
از اندیمشک که به سمت دهلران بیایی، آنچه می بینی امورات و فعالیت های مربوط به راهداریست نه راه سازی.
از سه راهی اندیمشک تا ابتدای حوزه ی استحفاظی دهلران جاده هیچ سخنی با شما نمی گوید و هیچ کمکی در رانندگی به رانندگان نمی کند. جاده تاریک است و بدون علایم، حتی خط کشی مشخصی دیده نمی شود. از ابتدای حوزه استحفاظی دهلران، خط کشی جاده معلوم و روشن، تابلوهای هدایت کننده موجود و شانه ی خاکی تقریبا در همه ی جای راه درست شده است. این ها کارهایی در خور تقدیر است.‌ اما حقیقت ِ بارها گفته شده این است که جاده ایی با عرض ۸ متر به هیچ عنوان پاسخگوی این حجم از تردد وسیله ی نقلیه، جابجایی مسافر و ترانزیت کالا نیست. اولین اشتباه آخرین اشتباه خواهد بود. جاده هیچ سهوی را بر رانندگان نمی بخشد. آمار تصادفات و کشتارها در همین چند روزه ی اخیر و البته آمارهای بسیار تاسف انگیز طی ماه ها و سال های گذشته گویای این حقیقت تلخ است.‌
جاده ی محور خوزستان_دهلران_مهران بوی خون می دهد. تاکنون صدها تن از عزیزان مردم جان خود را در این مسیر از دست داده اند. سهم دهلران از اعتبارات اربعین ناچیز و از توریسم زیارتی چیزی جز خدمت نبوده است. بدون راه سازی فراخوان برای عبور از این جاده فراخوان به جاده ی مرگ‌ است.