به گزارش سایت باور ما؛ دکتر جعفر هواسی _ دکتر محسن رنانی؛ زبان مادری ، تنها زبان سخن گفتن نیست؛ زبان عاطفه ، زبان احساس و زبان زندگی فرد است. زبان مادری ، زبان درونی انسان هاست و فرایند تفکر ، نخست به زبان درونی هر فرد رخ می دهد و سپس به زبان گفتار او ترجمه می شود. مطالعات نشان داده است که در گروه های جمعیتی دو زبانه ، اگر زبان مادری را خوب یاد گرفته باشند مغز آنان در پردازش اطلاعات هیجانی و حوزه دریافت معنایی توانایی بیشتری دارد.
زبان مادری مثل معماری بومی است. آیا رواست که ما همه ی خانه های روستایی یا ساختمان های بومی مناطق مختلف و شهرهای تاریخی کشور را تخریب کنیم به جرم اینکه معماریشان مانند تهران نیست؟! اگر نه ، پس چرا بر سر زبان مادری که میراث تمدنی و جزیی از ثروت هر جامعه است چنین می آوریم ؟! چه تناقضی است که ما از یک سو سرمایه های زیادی را برای حفظ کتیبه ها و آثار تاریخی خرج می کنیم و از سوی دیگر سرمایه های زیادی را برای تضعیف زبان زنده ی مادری صرف می کنیم ؟! بی گمان منافعی در تکثیر زبان بوده است که برای نمونه در سوئیس همزمان سه زبان رسمی و در آفریقای جنوبی یازده زبان رسمی وجود دارد.

فاز صفر توسعه در هر کشوری در دوران کودکی ، در دبستان و پیش دبستان شکل می گیرد.ما در عدم آموزش زبان مادری در این سنین ، بچه ها را با یک توقف چند ساله در حساس ترین سالهای عمر و در فرایند اجتماعی شدنشان روبه رو می کنیم. این که ۶۷ درصد مردودی دانش آموزان پایه اول و دوم دبستان متعلق به ۹ استان دو زبانه کشور است موید چنین مشکلی است.همان گونه که عقیم سازی جسمی انسان ها کاری غیر اخلاقی است ؛ توقف یا عدم آموزش زبان مادری نیز نوعی توقف یا عقیم سازی شخصیتی تلقی می شود و غیر اخلاقی است.تخریب زبان به تخریب فرهنگ و تخریب فرهنگ به تخریب هویت می انجامد.

خوشبختانه در روز چهارشنبه ۲۶ آبان ۱۴۰۰ در جلسه ی کمیسیون آموزش ، تحقیقات و فناوری مجلس ، کلیات طرح اجرای اصل پانزدهم قانون اساسی درباره ی تدریس زبان های محلی و قومی در مدارس و دانشگاه های کشور با رای اعضای کمیسیون به تصویب رسید.