پایگاه خبری باور ما؛ حسن جاوید_ شاید باور نکنید این دور از جشنواره تئاتر خیابانی که ۶مین مرحله آن بود بر خلاف دیگر دوره ها که گاها شاید یک اجرا و یا کمتر از نصف یک اجرا را می دیدم اما این مرحله از ده نمایش راه یافته به جشنواره، هفت تا از آنها را به تماشا نشستم. نمایش هایِ درجه یک با بازیگرانیِ ممتاز که به اعتقاد من که تخصصی در زمینه بازیگری ندارم همه در خور تقدیر بودند. همان‌گونه که در یادداشت قبل نوشته ام هنرمندانی از اقصی نقاط ایران به وسیله هنر گرد هم آمده و این مردم میهمان‌واز و هنر دوست دهلران بودند که در این دو روز با خلقِ حماسه ایِ بی‌نظیر در استقبال از اجرای همه گروه های نمایشی همه را متحیر کرده و اطمینان دارم مردم در این دو روز لذت بردند و بی شک همه وقتی فکر می‌کنند امروز به وقت ساعت پنج و نیمِ عصر دیگر نمایشی نیست و همه گروه ها به شهرهای خود بر گشته اند و امروز عصر ورودی کتابخانه شهر ولوله ای از جمعیت نخواهد بود و سوتُ کور است چقدر نگران خواهند شد. بله؛ این همه هنرمند به وسیله هنر گرد هم آمده بودند اما وقتی می بینیم چنین جشنواره هایی در سراسر ایران در معدود شهرهایی برگزار می شود که یکی از آن شهرها دهلران است، لذت می بریم. اما اگر از انصاف نگذریم در این مرحله که برنامه ها به صورت فشرده اجرا شدند از هوشمند و معاونینش در اداره کل ایلام تا جابری و کارمندانش در اداره دهلران تا خیرالهیِ حوزه هنری ایلام و حیدرِ رضایی دبیر ششمین مرحله جشنواره شرهانی و دیگر دست اندر کاران چنان زحمت کشیدند که تلاششان به عینه قابل مشاهده بود که جا دارد که به همه آنها بگوییم درودتان باد که نام دهلران را ۳ تا ۵ خرداد بر قله تئاتر کشور بر افراشتید.
