دوستی که چند سالی‌ست ساکن دزفول است، به طنز گفت، وقتی به دهلران می آیم و گشتی در خیابان اصلی شهر می زنم حس میکنم در مِیدان بارِ دزفول هستم!! اگر چه این را به زبان طنز گفت اما این طنز تلخی است که این شهر و مردم آن سال هاست به آن گرفتار است۔ عبور و مرور برای خودروها و مردم به سختی انجام می شود! هر کسی به میل خود در هر جای بازار بساط دست فروشی و میوه فروشی گسترانیده و گوشَش نه بدهکار مردم است و برای مسئولان هم تَره خورد نمی کند! و در این بین فقط مردم‌ند که غصه می خورند و گَهگاهی زیرِ لَبیِ دُشنامیِ نثار دیگران می کنند! چون واقعا چهره ایِ زشت و کَریه از شهر را در انظار مردم به وجود آورده است!! این در حالی است که در مصوبات ستاد مدیریت کرونا ویروس شهرستان دهلران به صراحت آمده است؛ با قید فوریت، مدیریت و ساماندهی دستفروشان در مکان هایِ تعبیه شده با رعایت فاصله گذاری اجتماعی به طور جد در دستور کار شهرداری قرار گیرد.
اما این مصوبه که قید فوریت خورده است هنوز بر روی کاغذ مانده و عملیاتی نشده است!
برای همهِ مردم مشکلات اقتصادی این روزها قابل درک است و هیچ کسی راضی به بستن کسب و کار دیگران نیست اما باید پذیرفت دستفروشان آه از نهاد رهگذرانِ سوارهِ و پیاده در آورده است۔
لازم و ضروری است شهرداریِ مکانی مسقف با زیرساختی مناسبِ کسب و کار برای آنان تعبیه کنند و آنها را ملزم به نقلِ مکان به آن جا نمایند تا بلکه موجبات آزار مردم کمتر شود و شهر بیشتر از این بی ریخت تر نگردد چون اگر روزگار به این منوال سپری گردد دیری نخواهد پایید دهلران به تسخیر دستفروشان و میوه فروشان در خواهد آمد!!