کرونا که آمد خیلی از مشاغل دستخوش تغییر قرار گرفت، دولت با اقداماتی برای بر طرف کردن برخی کاستی و مشکلات بر آمد۔
کادر درمان که این روزها در خط مقدم مبارزه جنگ با کرونا قرار دارد و زحمات آنها نسبت به گذشته بیشتر شده است برای جبران خدمات، حقوق آنها نسبت به گذشته افزایش یافت. این حق آنان است و نوشان جانشان و گوارای وجودشان باد.
بازاریان و کسانی که کسب و کارشان در مواقعی بالاجبار تعطیل شد، دولت کم یا زیاد با توجه به وسع به آنان وام داد تا حدی که موجبات رضایتمندی آنها را به وجود آورد۔
دانشجویان و طلاب که سر و کارشان با قلم و دفتر است و این روزها که کلاس ها تعطیل و به صورت مجازی برگزار می شود دولت به آنان برای برخورداری از کلاس و درس بسته های اینترنت مجانی در اختیارشان گذاشته است۔
پس دولت برای اقشاری که با ظهور کرونا متضرر شدند برای جبران ضرر و زیان آنان خدماتی ارائه داده است تا شاید جبران خسران شود اما با کمال تعجب بین تمام اقشار این فرهنگیان و جامعه آموزش و پرورش است که از اول مهر که مدارس تعطیل و کلاس های درس در بستر شاد یا وات ساپ برگزار می شود و معلمان با توجه به اینکه حقوقشان همان حقوق سال ۹۸ است و افزایشی نداشته هزینه آنها به خاطر خرید بسته اینترنت، تا بتوانند نه در یک شیفت یا دو شیفت چون دوران قبل از کرونا در خدمت آینده سازان این مملکت باشند امروز به جرات گواهی می دهیم برخی روزها، هفته ها و ماه ها چهار شیفت تا پاسی از شب در حال تدریس و پاسخگویی به دانش آموزان و والدین هستند که این موجب هزینه های عمده ای شده است که از توان بسیاری خارج است و امروز وقتی می بینند دولت به کادر درمان، بازاریان، دانشجویان و طلاب به روش های مختلف خدماتی هر چند ناچیز ارائه می دهد داد بر می آورند پس جامعه آموزش و پرورش کجای این پازل قرار گرفته است!؟ چرا ما را نمی بینید و مورد اجحاف قرار می گیریم!؟
آقای آذری جهرمی؛ صدای فرهنگیان را بشنوید و آقای حاجی میرزایی؛ صدای معلمان در هییت دولت باشید.