پایگاه خبری باور ما؛ حسن جاوید_ تا جایی که یادم میاد و در خاطرم هست این اولین دِربی ست که هیچ حسی بهش نداشتم!
از دوره نوجوانی که معدود خانواده ای تلویزیون داشت ما تلویزیونیِ رنگی که از بنیاد امور مهاجرین گرفته بودیم و با آن به دیگران فخر می فروختیم از آن زمان بازی های فوتبال را دنبال می کردم. از همان زمان طرفدار پرسپولیس بودم. همیشه بازی هایش را دنبال می کردم و با بردش خوشحال و با باختش ناراحت میشدم. خوشحالیم یا ناراحتیم تا دو سه روز ادامه دار بود. با گلی که میـزد، خوشحالی می کردم و اگه بگویم به آسمان می پریدم حرف گزافی نگفتم و با گلی هم که میخورد، بسیار عصبی میشدم و بی صبرانه با هر حمله ای که میکرد اگه گُل نمیزد ناخودآگاه دادم در می آمد. اما نودونهمین(۹۹) دربی که ساعتی پیش شروع و  لحظاتی پیش تمام شد اولین دِربی ی بود که هیچ حِس خوشایند یا ناخوشایندی به آن نداشتم. با گل زدن پرسپولیس نه پریدم نه هورا کشیدم و با گل خوردنش نه ناراحت شدم نه نگران! و نه با حمله اش بلند میشدم تا بگوییم برو جلو برو جلو بزن توی دروازه!!
خلاصه چه بگویم؛ خیلی بی حالیم خیلی!!
خوشی یا ناخوشی ما با مردم است. امروز که حال مردم خوش نیست!!
خدا از آنهایی که حالُ روزِ این مردم را به این روز انداخته، نگذرد.