حکایت زمین و مسکن در شهر دهلران از آن حکایت هایی است که سِر ناز دارد و سَر دراز! حکایتی عریان که برای عده ای لالایی است و برای عده ای بی خوابی! آنچه که در آن نمی توان شک کرد سال های متمادی و طولانی است که این ساخت و سازها ادامه داشته است!! چطور می توان باور کرد دست اندرکاران و متولیان متمول مسکن نتوانسته اند طی این همه سال طرحی روشن برای ساخت های غیرمجاز و زمین های مسئله دار طراحی کنند؟
در هیچ یک از صد و هفتاد و هفت اصلِ قانون اساسیِ جمهوریِ اسلامیِ ایران نیامده که وزارتخانه ها یا اداراتِ کلِ استان ها مجاز هستند زمینِ مسکونیِ در این ابعاد به کارمندان واگذار کنند۔ اکنون پرسش مردم این است، با کدام منطق این واگذاریِ ها انجام شد!؟
کارمندان ادارات در قبال انجام وظایف از دولت حقوق می گیرند۔ قانون استثناییِ برای کارمندان دولت قائل نشده است و اگر رفاهیاتِ دیگریِ چون واگذاری زمین برای ساخت منزل به آنان در نظر گرفته می شود در حد عرف است نه در متراژهاییِ( ۸۰۰، ۹۰۰ و ۱۰۰۰ مترمربع ) که نه انسانیِ است نه قانونی!
سوء‌استفاده از قدرت و فسادیِ بزرگتر از این وجود دارد که در قالبِ تعاونی مسکن به کارمندان غیربومی یک اداره کل زمین برای ساخت مسکن در متراژهای ۸۰۰، ۹۰۰ و ۱۰۰۰ مترمربع در شهر دهلران واگذار کنند؟
در سال هایِ گذشتهِ در شهر دهلران، زمین مسکونیِ روبرویِ دانشگاه آزاد اسلامی توسط مدیرانِ وقت اداره کل منابع طبیعی ایلام به بیش از ۲۰۰ قطعه در متراژهایِ ۱۰۰۰ متری و بالاتر به کارکنان آن اداره واگذار شد!
شعله های سرکش کرونای جهش یافته در دهلران آتش به پا کرده، تا شعله این آتش شعله ور تر نشده است درصدد خاموش کردن آن بر آئید۔
