از مدت ها پیش قصد نوشتن این مطلب را داشتم، اما بارها بنا به دلایلیِ نوشتن آن به عقب می افتاد، تا این که امروز پستچیِ ادارهِ پستِ دهلران برای تحویلِ مرسوله ای به دربِ خانه ما آمد۔ با شروع صحبت، درد دل ها و گلایه هایش شروع شد به گونه ایِ بسیار ناراحت کنندهِ گفت چرا پستچی ها که در گرما و سرما در سطح شهر برای تحویل مرسولات پستیِ از این کوچه به آن کوچه در طول روز و وقت و بی وقت در حال کار یا بهتر است که بگویم در حال خدمت به مردم هستند، سختی کار شامل آنها نمی شود!؟
در چنین زمانه ای در کشوری مانند ایران ظلمی به به این وسعت به منابع ملی یا منافع مردم روا داشته می شود! وقتی ظلمی به کسی وارد می شود نهادهای نظارتی با بررسی ابعاد مختلف آن، یا ظلم را تایید می کنند یا رد۔ آیا واگذاری ۲۴ هکتار در قالب ۲۴۲ قطعه زمین در متراژهای ۸۰۰، ۹۰۰ و ۱۰۰۰ مترمربعی به کارمندان اداره کل منابع طبیعی ظلم نیست!؟
سوء‌استفاده از قدرت و فسادیِ بزرگتر از این وجود دارد که در قالبِ تعاونی مسکن به کارمندان غیربومی یک اداره کل زمین برای ساخت مسکن در متراژهای ۸۰۰، ۹۰۰ و ۱۰۰۰ مترمربع در شهر دهلران واگذار کنند؟
شهر دهلران در وضعیت قرمز قرار دارد. ظرفیت تخت های بستری در بخش کرونای بیمارستان شهداء دهلران در حال تکمیل شدن است. لطفا مراقب خود و خانواده تان باشید.
آقای نمکی؛ وزیر محترم بهداشت و درمان، آیا می دانید شهرستان دهلران با وضعیت ناگوار کرونا بیش از سه سال است دستگاه سی تی اسکن که از ابتدایی ترین دستگاه های تشخیص کرونا است محروم است؟
