از مدت ها پیش قصد نوشتن این مطلب را داشتم، اما بارها بنا به دلایلیِ نوشتن آن به عقب می افتاد، تا این که امروز پستچیِ ادارهِ پستِ دهلران برای تحویلِ مرسوله ای به دربِ خانه ما آمد۔ با شروع صحبت، درد دل ها و گلایه هایش شروع شد به گونه ایِ بسیار ناراحت کنندهِ گفت چرا پستچی ها که در گرما و سرما در سطح شهر برای تحویل مرسولات پستیِ از این کوچه به آن کوچه در طول روز و وقت و بی وقت در حال کار یا بهتر است که بگویم در حال خدمت به مردم هستند، سختی کار شامل آنها نمی شود!؟
کجایِ این انصاف است این اَقشارِ زحمتکش این روزها با وجود ویروسِ کرونا که بسیاری از خریدها اینترنتی شده و با توجه به کمبود شدید پستچی، کار آنان نسبت به گذشته چند برابر شدهِ از سختیِ کار و فوق العادهِ شغل محروم باشند؟! پستچیِ هاییِ که تابستان و زمستان با کمترین تعطیلی و از بیست و چهار ساعتِ شبانهِ روز دَه پانزده ساعت با موتورسیکلت در حال کار هستند آیا نباید شرایط کاریِ آنان جز مشاغلِ سخت و زیان آور باشد؟
یکی از دردهایی که آن پستچی امروز بیان کرد این بود، بارها در مورد نداشتن سختی کار با وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات به عنوان مسئول مستقیم مکاتبه کرده و بارها تحصن کرده ایم اما تا امروز با این همه سختیِ کار و مشکلِ اقتصادیِ کِسی صدایِ ما را نشنیده است! چرا مسئولان صدایِ این قشر زحمتکش را نمی شنوند و برای برقراری سختی کار آنها تلاش نمی کنند!؟ امید است این بار مسئولان وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و نمایندگان مجلس صدای آنان را بشنوند و سختی کار را برای آنان لحاظ کنند۔