سال هاست وعده می دهند اما هنوز که هنوز است هیچکدام از روی کاغذ خارج نشده است!؟ جاده های دو طرف دهلران، جاده های مرگ نام گرفته اند، مرگ‌ مردم! مرگ بر آن مسئولانی که عزادار شدنِ فرزندان، پدران، مادران و همسران را درک نمی کنند تا بلکه تکانی بخورند و اقدامی بنمایند۔

آقایان نماینده، امامان جمعه، دادستان استان و شهرستان، استاندار استان؛ خون مردم دهلران از این همه مرگ در جاده های مرگبار دهلران به جوش آمده، چرا صدای این مردم مرزدار را نمی شنوید!؟
درست است کشور تحت فشار تحریم ها قرار دارد۔
درست است کشور به لحاظ پولی در مضیقه است۔ اما چرا شهرستان هایی چون دهلران، فقط تاوان تحریم ها و بی پولی را باید بپردازند!؟ آیا هنوز گذرتان به جاده های دو طرف دهلران، اندیمشک و مهران، نیفتاده است تا ببینید این جاده ها بیشتر از اینکه مسیری برای تردد باشند، مسیری هموار برای مرگ دهلرانی ها و دیگر هموطنانمان هستند!؟ آیا هفته ای یک عزا برای خانواده های دهلران که عزیزی از خود را در آن جاده ها از دست می دهند برای هر اقدامی کافی نیست!؟ اما چه سود که مسئولان ما چشم ها و گوش هایشان را بسته اند و فقط سر گرم جلسه پشت جلسه شده اند و دریغ از یک اقدام عملی!
سال هاست وعده می دهند اما هنوز که هنوز است هیچکدام از روی کاغذ خارج نشده است!؟ جاده های دو طرف دهلران، جاده های مرگ نام گرفته اند، مرگ‌ مردم! مرگ بر آن مسئولانی که عزادار شدنِ فرزندان، پدران، مادران و همسران را درک نمی کنند تا بلکه تکانی بخورند و اقدامی بنمایند۔ کمتر از یک ماه بیش از ده ها نفر فوت و مصدوم شده اند۔ این حادثه ها در هر کشوری اتفاق می افتاد نه مسئولان شهرستانی یا استانی بلکه در سطح وزارت خانه یا عزل می شدند یا استیضاح! این جا که استعفاء، عزل و استیضاح معنایی ندارد!؟
آقایان و خانم نماینده، امامان جمعه، دادستان مرکز استان و شهرستان و استاندار استان؛ لطفا بیشتر از این با مسئولان بی کفایت مدارا نکنید، آنان را عزل کنید و خود فریاد این مردم مرزنشین را به گوش دولتمردان برسانید تا بلکه اقدامی نمایند۔