🖊 دکتر جعفر هواسی؛ ۲۳ سال پیش در تاریخ ۱۷ مردادماه سال ۱۳۷۷ اولین برخورد و مواجهه ی جمهوری اسلامی ایران با گروه طالبان اتفاق افتاد. در این روز نیروهای طالبان ، برخلاف تمامی تعهدات داده شده ، قوانین و معاهدات بین المللی و منطق اسلامی و انسانی ، به شکل ناجوانمردانه ای ، با ورود به کنسولگری ایران در مزار شریف ۸ دیپلمات و یک خبرنگار ایرانی را تیر باران کردند.

اما در هفته های گذشته ، گروه تروریست طالبان متشکل از ۷۵ هزار نیرو بدون هیچ مزاحمت و مقاومتی از جانب ارتش ۳۰۰ هزار نفری افغانستان ، این کشور را به تصرف خود در آوردند.بدون شک سلطه ی طالبان بر افغانستان نتیجه ی تبانی ها و توافق های آشکار و پنهان است.

اسلام ناب ، استعمار ستیزی و مقابله با تحجر و واپس گرایی است، یعنی مبارزه با کسانی که آمده اند تا ما را تحمیق کنند.اما امروز دین حکومتی و قشری طالبان و فرهنگ قومی – قبیله ای چنان در یکدیگر آمیخته اند که حاصل آن یعنی طالبانیسم جز گسترش آتش جنگ و عقب ماندگی برای افغانستان در بر نخواهد داشت.

شلاق زدن زنان و مردان بیگناه ، بازداشت های دسته جمعی ، کشتار های گروهی ، تحقیر و شکنجه ، شکستن تلویزیون ، به رگبار بستن مردم‌ بی دفاع و سر بریدن آنها توسط طالبان در حال اجراست. ویدیوهایی در شبکه های اجتماعی منتشر شده نشان می دهد که نیروهای طالبان در پنجشیر ، ساکنان را ” محاکمه صحرایی” و سپس اعدام می کنند.

آنچه قابل تامل است این است که خبرنگار صدا و سیما در کابل از کنار این همه جنایت طالبان عبور می کند و چهره ی ذبیح الله مجاهد را که از تروریست های سابقه دار است با لبخند و مهربانی نشان می دهد.!! اگر به خبرنگاران و سازمان صلیب سرخ اجازه دهند به پنجشیر و دیگر مناطق افغانستان سر بزنند آنوقت جهان شاهد یک جنایت جنگی از طرف این تروریست هاست.

کشورهای دیگر در تایید طالبان به منافع مادی خود می اندیشند و در قوانین اساسی خود التزامی نسبت به رعایت حقوق ملت های مظلوم‌ ندارند. ولی جمهوری اسلامی ایران که طبق اصل ۱۵۴ قانون اساسی و بر اساس مبانی اعتقادی ، باید حقوق ملت های مظلوم را بر منافع و مصالح دولت ها ترجیح دهد باید در مورد عملکرد طالبان دچار خطای استراتژیک نشود.شب آبستن است تا چه زاید سحر!