ساعتِ ده شب برق کوچه ما و چند کوچه دیگر قطع شد۔ ماحصل آن خاموشی دو ساعته ای بود که آن را تجربه کردیم۔ از گرما نگو و نپرس!
آتش جهنمی که وعده اش را به بدکاران می دهند آن را در آن دو ساعت با گوشت و پوست خود لمس کردیم۔ ما که بزرگیم عذاب کشیدیم۔ نوزاد چند ماهه یِ ما دَس دَس عرق و از فَرط سوز گرما در بغل بی تاب می کرد! لا الله الا الله از مکافاتیِ که در این دنیا در تابستان بیِ برقِ دهلران داریم می کشیم!
سوز سرمایِ هوای تبریز، سنندج و دیگر مناطق سردسیر کشور در زمستان بسیار شبیه سوز گرمایِ هوایِ دهلران و دیگر مناطق گرمسیر کشور است۔
در زمستان از مردم شهرهای گرمسیر می خواهند در مصرف گاز صرفه جویی کنند تا گاز مناطق سردسیر قطع نشود یا اگر قطعی ی وجود دارد در آن مناطق نباشد چون آنان حق دارند در آن زمستان با سرمای طاقت فرسا گازشان قطع نگردد اما چنین چیزی در تابستان ما و اونا وجود ندارد۔ حداقلش نزد مسئولان که دیده نمی شود!
این روزها که پیک مصرف برق کشور به مرز هشدار رسیده است به جای اینکه خاموشی یا قطعی بیشتر از چند ساعت در مناطق سردسیر که از هوای خنکی برخوردار است اِعمال شود، متاسفانه می بینیم خاموشی و قطع برق مناطق گرمسیر از مناطقی که از هوایی به مراتب خنک تر برخوردار است، بیشتر است! حال چرا چنین است؛ جای پرسش است!؟