بعد از شهداء جنگ‌ تحمیلی و مدافعین حرم، شهداء مدافع سلامت بر همه مردم ایران حق دارند۔
اگر امروز امنیت داریم مدیون رشادت ها و دلاوری های سربازان وطن در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و جان بر کفانی است که در جنگ‌ِ نابرابر داعش، جانشان را فدا کردند تا امروز ما امنیت و ایران امن باشد۔
اگر چه امروز دشمنیِ مرئی به کشور ما حمله نکرده است تا نیاز به جنگ رودررو با اسلحه با او در اُفتد اما امروز جنگیِ سهمگین تر در اُفتاده که مقاومت در برابر آن کار هر کسی نیست و این میدان مَرد خود را می طلبد و آن مَردان کِسی نیست جز کادر بهداشت و درمان که امروز با دشمنیِ درگیر است که با کمتر دوربینی رویت می شود و در این راه با گمنامیِ تمام انسان هایی را از دست دادیم که امروز جایشان بین ما خالی است و تا سال ها افسوس نبود آنها را می خوریم۔
اولین شهید مدافع سلامت استان ایلام به نام شهرستان دهلران خورد۔
شهید منصور جاوید پور آن انسان متواضع، مردمی، صادق، خوش اخلاق، خوش رفتار و اگر بگویم آن انسان کامل شاید حرف بیهوده ای نگفته باشیم۔
اما اکنون که به یکمین سالگردِ شهادت آن شهید نزدیک می شویم در دهلران بر خلاف شهداء جنگ تحمیلی و مدافعین حرم نه خیابانی به نام اوست نه درمانگاهی و نه تندیسی از او ساخته شد!
آیا پرسش این سوال؛ چرا مسئولان شهرستان دهلران چون دیگر شهرستان ها که بعد از مدت کوتاهی از شهادت مدافعین سلامت، برای قدرشناسی و سپاسگزاری در راستای نام گذاری خیابانی به نام آنان اقدام کردند، اما در دهلران هیچ اقدامی صورت نگرفت!؟
لازم و ضروری است ادارات بنیاد شهید و امور ایثارگران، شبکه بهداشت و درمان و شهرداری در این راستا اقدامات لازم را مبذول دارند تا نام و یاد شهید منصور جاویدپور برای همیشه به یادگار در اذهان مردم باقی ماند۔