شهرستان دهلران با ۲۲۰ کیلومتر مرز مشترک با عراق به عنوان یکی از طولانی ترین مرزهای مشترک ایران با کشوری دیگر، هنوز فاقد گذرگاه مرزی است! تا امروز از مردم بارها این پرسش، چرا این شهرستان فاقد گذرگاه مرزی است، و از مسئولان این پاسخ که دولت عراق نمی پذیرد! هنوز که هنوز است دلیل عدم پذیرش برای مردم مشخص نیست!؟ و این همچنان در هاله ای از ابهام است!

همه می گویند آن همه روغن تولید داخل با نام های طبیعت، غنچه، اویلا، آفتابگردان وووووو کجا رفت!؟ چرا امروز نامی از آنها نیست؟ آیا کارخانه های تولید روغن تعطیل شده است؟ یا اینکه تولید می شود اما به وسیله محتکران احتکار می شود؟!

شرکتی که سال ۷۴ کلنگ زنی و بسیاری از دستگاه های مورد نیاز آن از خارج وارد، اما همچنان خاک‌ می خورند! و کارگران آن، روزها و ماه ها و سال هاست چشم انتظار راه اندازی و شروع به کار آن شرکت هستند اما بعد از ۱۵ سال دستگاه ها مستهلک و کارگران همچنان چشم انتظار روزهای خوش هستند!

از میان ۴۳۴ شهرستان، تنها ۳۸ شهرستان فرمانداری ویژه است۔ برای فرمانداری ویژه پنج شاخصِ جمعیت شهرستان باید بیش از ۲۵۰۰۰۰ و جمعیت مرکز شهرستان ۱۲۵۰۰۰ و مسافت بین شهرستان و مرکز استان باید بیش از ۱۲۵ کیلومتر و سابقه فرمانداری بیش از ۵۰ سال و مساحت آن بیش از ۵۰۰۰ هزار کیلومتر در نظر گرفته شده است۔ شهرستان دهلران سه شاخص از پنج شاخص لازم چون سابقه فرمانداری، مساحت شهرستان و مسافت بین مرکز شهرستان تا مرکز استان را دارا می باشد۔

امروز جهان با وجود رسانه ها و شبکه اجتماعی به دهکده ایِ کوچک تبدیل شده که در کمترین زمان با خیلِ عظیمیِ از مطالب راست یا دروغ روبرو هستیم۔ فضای مجازیِ که امروز نام بی در و پیکر را بر آن نهاده اند مزیت های بی شماری دارد اما تعدادِ قلیل و اندکیِ محدود توان از این فضایِ مهیا شده سوء‌استفاده و در جهت نیات خود به لجن پراکنی می پردازند!

از برتش تا چم هندی و سمانه زمین هایِ کشاورزی شهرستان دهلران به گونه ای واگذار شده که اگر بخواهید به آن ورود کنید سَرتان سوت خواهد کشید و آه از نهادتان بر خواهد آمد! چه کسانی و بر اساس کدام دستور این نحوهِ واگذاری را ابداع و اختراع کردند!

دهلران؛ شهری که چاه‌های نفتش اولین منبع تولید نفت و گاز غرب کشور بود امروز زیر بار مشکلات کمر خم کرده! می‌گویند اعتبار لازم را برای اجرای برنامه های بهسازی در اختیار مسئولین قرار نمی دهند و کسی هم به ناله های پر درد مردم گوش نمی کند۔

چند روزیست خبرِ انتقال دفتر و شرکت "نفت و گاز غرب" از استان کرمانشاه به ایلام با مژده و مشتلق در فضای مجازی دست به دست شده و بسان خبر زلزله سان برجام، دل و دست دلسوزان حوزه ی رسانه و بویژه اهالی فعال در عرصه ی فضای مجازی را به لرزه در آورده؛ بطوریکه اینبار و با وجود جهت‌گیری‌های متضاد قبلی اصحاب رسانه در حوزه های شمال و جنوب استان ایلام در بیشتر موارد گذشته، شاهد تجمیع اضداد و هم‌صدایی این دو جریان بوده ایم.

بارها پیام هایی مبنی بر اینکه بازار ایلام و دیگر شهرها به صورت ویژه رصد می شود در رسانه ها، فضای مجازی و شبکه های اجتماعی می بینیم، اما چگونه است با این همه رصد و بازرسی ویژه، مردم از قیمت های افسار گسیخته کالاها و قیمت های متفاوت از هم در مغازه ها و کمبود مایحتاج ضروری و بدتر از قیمت های نجومیِ کالاها از دلالی بر کالاهایِ اساسی بیداد می کنند!

امروز خبریِ به نقل از سعید نمکی وزیر بهداشت و درمان رسانه ای شد، در حال حاضر با بازگشایی مدارس مخالف هستیم۔ اما در کمتر از چند ساعت خبریِ به نقل از حاجی میرزایی وزیر آموزش و پرورش بیرون آمد که ستاد کرونا تصمیم گرفت آموزش حضوری باشد۔ ظاهر امر اینگونه است هر وزیری ساز خود را کوک کرده است!؟