اما در این میانه بازی و تغییر جهت عده ای بسیار قابل توجه و البته مایه ی شرمندگیست. چندان هوش بالایی هم نمی خواست تا عده ای نان به نرخ روز خور دریابند که پیروز انتخابات چه کسی است تا بر آنچه ظاهرا سابقه ی اصلاح طلبی داشتند یک شبه لگد زده و خود را به ستاد آقای رییسی پناهنده کنند.

وقتی آنان به وسیله رسانه صدای خود را به مردم می رسانند چرا هیچ‌کدام برنامه، راهکار یا پیشنهادی برای برون رفت اصحاب رسانه از دغدغه هایشان ارائه نمی دهد!؟

در انقلاب مشروطه دو گانه ای از این تعارض- سنت و مدرنیسم- در عرصه ی سیاسی در چهره ی معارضه ی "مشروطه و مشروعه" بروز یافت. مشروطه که به عنوان راهکار توسعه و رهایی از چنبره ی استبداد دیرپا، پیشنهاد می شد بیشتر به معنای حکومت قانون مندِ مبتنی بر آراء مردم بود.

امروز شاهد آن هستیم که حامیان برخی کاندیداها برای معرفی و جذب آرا مردم، پوستر تصویر کاندیدای خود را بر درب منازل مردم می چسبانند

آقای قالیباف و روسای کمیسیون هایِ همراهِ رییس مجلس؛ چرا به دهلران دومین شهرستان استان، سفریِ در حد ده دقیقه نکردید؟ چرا پا در قدمگاهِ شهدایی که در دشت سوزان دهلران تشنه لب جان دادند، نگذاشتید!؟ تا بر قدمگاه آنان بوسه زنید و بگویید شهدا ما مسئولان مدیون شماییم و با صدای بلند بگویید مردم شهرستان دهلران ما مدیون شماییم و هنوز دِینمان را به شما ادا نکرده ایم۔

از روزی که بهزاد علیزاده به مجلس یازدهم‌ راه یافت شبانه روز پیگیر پرونده خاک خورده فرمانداری ویژه دهلران که بیش از هشت سال در بایگانیِ وزارت کشور خاک می خورد، شد۔ تا اینکه چندی پیش اعلام کرد با رایزنی های گسترده نامه فرمانداری ویژه دهلران برای ارسال به کمیسیون سیاسی دفاعی دولت را گرفته است۔ این خبر موجی از شادی بین مردمی که سال ها انتظار فرمانداری ویژه را می کشیدند، ایجاد کرد۔

اگر من و شما در این انتخابات شرکت نکنیم و انتخابات را با عدم شرکت تحریم کنیم آیا رییس جمهور یا اعضاء شورای شهر و روستا انتخاب نخواهد شد؟

مردم این دو شهر با شروع فصل گرما برای شنا پناه به رودخانه ها می برند! و هر ساله یک یا دو نفر و حتی بیشتر، جانشان را در رودخانه ها از دست می دهند و متاسفانه مسئولان ورزش استان در بی خیالیِ مفرط غوطه ورند

اگر شهروندی به این امید صبحگاهان شیر آبش را رها می‌کند و آب را هدر می‌دهد نیک بداند که انتهای این داستان کویر است و لوله هایی تهی از آب!

این روزها ترسِ از کرونا تحت الشعاع ترسِ از قطعیِ برق و خرابی لوازم خانگی و عقب افتادن دانش آموزان از امتحاناتِ آنلاین و تحملِ گرمای هوا در سالن هایِ امتحانات حضوری قرار گرفته است۔ این شده تدبیر مسئولان ما!؟